Ένα από τα δημοφιλέστερα μονοπάτια που αξίζει κανείς να ακολουθήσει στη Σέριφο, είναι εκείνο με το αριθμό διαδρομής 1α, 2,3 χλμ., διάρκειας κάτι λιγότερο από μιας ώρας. Χώρα – Λιβάδι. Τι λέτε, πάμε;
ΝΤΕΠΥ ΧΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ (hiotopoulou@gmail.com)
Ώρα δέκα το πρωί, πρωινό Δευτέρας. «Καλημέρα κύριε Νίκο», «καλημέρα, κοπέλα μου» μου απαντάει ο οδηγός του λεωφορείου που εκτελεί τη διαδρομή Λιβάδι – το λιμάνι της Σερίφου- Χώρα και αντίστροφα. Έχει και δυο δρομολόγια την ημέρα και για τα χωριά Παναγιά, Γαλάνη, Καλλίτσο, και πίσω.
Ανάμεικτο το κοινό στο λεωφορείο, ντόπιοι αλλά και αρκετοί τουρίστες, που τέτοια εποχή, Σεπτέμβρη μήνα απολαμβάνουν τις διακοπές τους στο νησί.
Τέσσερα χιλιόμετρα απέχουν μεταξύ τους οι δυο οικισμοί. Το λεωφορείο ανηφορίζει σιγά σιγά, και ένας ντόπιος πιάνει την κουβέντα με τον οδηγό. «Μα, τι ωραίος καιρός, καλοκαίρι» συμφωνούν και οι δυο. «Και έχει κόσμο ακόμη το νησί, 23 του Σεπτέμβρη, και όπως φαίνεται μέχρι τέλος του μήνα, θα κρατήσει».
«Που, παλαιότερες χρονιές, μετά τον Δεκαπενταύγουστο, άρχισε να ερημώνει». «Έχει ψωμί η Σέριφος, και για εμάς, αλλά και για τα παιδιά μας, αρκεί να την προσέχουμε» λέει ο ντόπιος στον οδηγό.
Μ’ αυτά και με εκείνα, φτάσαμε στην Χώρα, που είναι σκαρφαλωμένη στα 200 μ. Μια σύντομη βόλτα στα στενά της, τις απαραίτητες φωτογραφίες,
μια χορτόπιτα στο χέρι από τον παραδοσιακό φούρνο, ένα σύντομο πέρασμα από την πλατεία της Πάνω Χώρας (Πάνω Πιάτσα), εκεί όπου βρίσκεται το νεοκλασικό κτίριο του Δημαρχείου (1908), η εκκλησία του Αγ. Αθανασίου (Μητρόπολη), παραδοσιακά καφέ και μπαράκια με πολύχρωμα καθίσματα -κάποια από τα οποία ανοίγουν το βράδυ-,
και αρχίζουμε να κατηφορίζουμε για να ακολουθήσουμε το δημοφιλές μονοπάτι Λιβάδι – Χώρα ή και αντίστροφα. Επιλέξαμε να κατηφορίσουμε και όχι να ανηφορίσουμε, όπως έπραξαν κάποιοι τουρίστες!
Χώρα – Λιβάδι
Αποτελεί ένα από τα έξι (6) διατηρημένα μονοπάτια της Σερίφου, και από τα δημοφιλέστερα. Το νούμερο 1α, 2,3 χλμ., εύκολη διαδρομή, λιθόστρωτο μονοπάτι όπου σε κάποια σημεία έχει φαρδιά σκαλοπάτια. Και μια θέα, μοναδική!!!
«Αν είδες από χαμηλά τη Χώρα, σκαρφαλωμένη ψηλά, να αστράφτει με τα ολόλευκα σπίτια της, σίγουρα θα ένιωσες την ανάγκη να την επισκεφτείς» αναγράφει η σχετική πινακίδα για το μονοπάτι «Λιβάδι – Χώρα».
Είναι ο παλιός, πολυσύχναστος τότε δρόμος. Το μονοπάτι από Λιβάδι ξεκινάει από τον Μικρό Μώλο, από τη Χώρα σημείο εκκίνησης είναι η Κάτω Χώρα, στη στροφή, εκεί όπου είναι και το καφενείο – παντοπωλείο ‘Πετριάς’.
Αρχίζω σιγά σιγά και κατηφορίζω, απολαμβάνοντας την ησυχία, τον φθινοπωρινό κυκλαδίτικο ήλιο που ‘λούζει’ με το φως του και την ενέργεια του το σύμπαν γύρω μου! Απολαμβάνοντας τα ολόλευκα σοκάκια, χαζεύοντας τα σπίτια, άλλα ερμητικά κλειστά,
άλλα προδίδουν ζωή, από τα απλωμένα ρούχα, την μυρωδιά που αναδύεται από την κουζίνα, από το ανοιχτό παραθύρι. Έχει και μαστόρια που κάνουν επισκευές, και βαζάκια με άμμο/πετραδάκια από τις παραλίες του νησιού.
Πέρασα από την εκκλησία της Ευαγγελίστριας, το Ηρώο, ένα εγκαταλειμμένο κτίριο, που αναγράφει ‘Cinema Psarokokalο International Short Film Festival’.
Στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου, η δασκάλα απασχολεί δημιουργικά τους μικρούς μαθητές. Δίπλα το Λαογραφικό Μουσείο, κλειστό, και το μικρό θεατράκι, ιδιοκτησία Συνδέσμου Σεριφίων.
Πιο κάτω, η Α’ Τάξη του Δημοτικού Σχολείου Σερίφου, που στεγάζεται σε κτίσμα του 1842.
Ακούγονται παιδικές φωνές μέσα από την τάξη. Στη συνέχεια, το εκκλησάκι του Αγίου Ισίδωρου με τη χαρακτηριστική του μπλε σκεπή.
Έφτασα Λιβάδι, ούτε που το κατάλαβα! Πέρασα και από τη δανειστική βιβλιοθήκη,
επισκέφτηκα και το μικρό αρχαιολογικό μουσείο ‘Περσεύς’ με μαρμάρινα αγάλματα και ευρήματα από το Κάστρο Σερίφου καθώς και φωτογραφικό υλικό του Robert McCabe, «η πρώτη μου επαφή με τη Σέριφο ήταν το 1954» όπως αναγράφεται στο πληροφοριακό υλικό. Στη διπλανή αίθουσα εκτίθενται φωτογραφίες – 12 στο σύνολο ασπρόμαυρες- του Μιχάλη Μπόσκου αποτυπώνοντας τα μεταλλεία της Σερίφου. Σέριφος, νήσος Σιδηρά, όπως αναφέρουν οι πηγές.
*
-Τα μονοπάτια της Σερίφου, ένα δίκτυο που ξεπερνά τα 46,4 χιλιόμετρα, δημιουργήθηκαν απ’ τα αρχαία χρόνια για τις ανάγκες της αγροτικής και κτηνοτροφικής ζωής αλλά και για τα Μεταλλεία της Σερίφου (όπως ο δρόμος των Μεταλλωρύχων) και είχαν καθημερινή χρήση.
-Στις μέρες μας, τα μονοπάτια περνούν μέσα από παραδοσιακούς οικισμούς, γραφικά ξωκλήσια και είναι ένας μοναδικός τρόπος για να ανακαλύψετε ένα αυθεντικό, ανεξερεύνητο νησί των Κυκλάδων, όλες τις εποχές του χρόνου!
-Το Πεζοπορικό Δίκτυο φέρει λογότυπο το οποίο συνδέει την ιστορία και τη φύση του νησιού, καθώς τα αρχαία χρόνια, ο βάτραχος ήταν το σύμβολο του νησιού. Επίσης, ο τίτλος «Μονοπάτια από σίδηρο και πέτρα» αντικατοπτρίζει τη γεωλογία του νησιού, αλλά και τη μυθολογία του, κατά την οποία ο Περσέας με το κεφάλι της Μέδουσας πέτρωσε όλο το νησί.
-Σ’ ότι αφορά την ετυμολογία της λέξης Σέριφος, λέγεται ότι προέρχεται από τη ρίζα στερ- από την οποία παράγεται και το επίθετο στέρφος – στέριφος (άγονος, άκαρπος, σκληρός) ή από τη φοινικική ρίζα Sareth που δηλώνει χυτήριο μεταλλευμάτων.
-Η Σέριφος βρίσκεται στις Δυτικές Κυκλάδες, μεταξύ Κύθνου και Σίφνου, και η έκτασή της είναι 75 τ.μ. Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες έχει συχνή σύνδεση με το λιμάνι του Πειραιά, τόσο με ταχύπλοο που κάνει το ταξίδι σε δύο ώρες όσο και με συμβατικά πλοία με το ταξίδι να διαρκεί 4 – 4,5 ώρες.
