Πέρασαν 30 χρόνια από τότε που γυρίστηκε το «Απέραντο Γαλάζιο» του Λυκ Μπεσόν, και στην Αμοργό.
Ο διευθυντής παραγωγής στην Ελλάδα της γαλλικής ταινίας – της πιο φιλόδοξης και ακριβής ταινίας στην Ευρώπη για το 1987- Νίκος Γιαννόπουλους, μιλάει για το «Απέραντο Γαλάζιο» αλλά και για τις ξένες κινηματογραφικές παραγωγές στην Ελλάδα.
ΑΠΟΣΤΟΛΗ + ΦΩΤ.: ΝΤΕΠΥ ΧΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ (hiotopoulou@gmail.com)
Συναντήσαμε τον Νίκο Γιαννόπουλο, διευθυντή παραγωγής στην Ελλάδα του «Απέραντου Γαλάζιου» στην Αμοργό, στο πλαίσιο του 15ου συνεδρίου τουρισμού και πολιτισμού ΥΠΕΡΙΑ και του 8ου διεθνούς φεστιβάλ ταινιών Αμοργού, που πραγματοποιήθηκαν 26 – 29 Οκτωβρίου στο κυκλαδίτικο νησί.
«Το κόστος παραγωγής της ταινίας ξεπέρασε το 1 δις, 200 εκατ. δραχμές, σε μια εποχή, που ο βασικός μισθός στην Ελλάδα ήταν 60.000 δρχ.» ανέφερε, ο κ. Γιαννόπουλος, στην παρουσίασή του για την ταινία, στο συνέδριο ΥΠΕΡΙΑ, προσθέτοντας ότι το 1/3 των χρημάτων ξοδεύτηκε στην Ελλάδα.
Η ταινία ήταν η πιο φιλόδοξη και η πιο ακριβή στην Ευρώπη για το 1987 και πιθανόν για τη δεκαετία του ’80. Γυρίστηκε σε 7 διαφορετικούς προορισμούς, Περού, Virgin Islands, Αλάσκα, Νέα Υόρκη, Σικελία, Γαλλία και Ελλάδα.
«Το μεγαλύτερο μέρος των γυρισμάτων πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα» ανέφερε ο κ. Γιαννόπουλος, εξηγώντας ότι από τον ένα περίπου χρόνο των γυρισμάτων, οι πέντε μήνες ήταν στην Ελλάδα.
«Η ταινία γυρίστηκε εξ’ ημισείας στην Αμοργό και στην Ίο και 3 μέρες στη Σαντορίνη. Η Ίος, όμως, δεν επωφελήθηκε προβολής, διότι τα γυρίσματα δεν έγιναν στην Χώρα του νησιού, αλλά σ’ ένα μεγάλο ξενοδοχειακό συγκρότημα, στο Μαγγανάρι» πρόσθεσε ο διευθυντής παραγωγής στην Ελλάδα του «Απέραντου Γαλάζιου» Νίκος Γιαννόπουλος.
Όπως ο ίδιος πρόσθεσε, η ταινία είχε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, κυρίως στην Ευρώπη, ενώ πουλήθηκε στους Αμερικανούς, σε ποσό μεγαλύτερο από το κόστος παραγωγής της.
Ξένες παραγωγές στην Ελλάδα
Ένα από τα θέματα που αναπτύχθηκαν, κατά τη διάρκεια του 15ου ΥΠΕΡΙΑ και του 8ου διεθνούς φεστιβάλ ταινιών Αμοργού, ήταν η προσέλκυση ξένων παραγωγών στην Ελλάδα.
Ο Νίκος Γιαννόπουλος εξηγεί στο debbiestravel.gr, επί του θέματος: «ήδη, από τη δεκαετία του ’90, οι ξένες παραγωγές άρχισαν να πλειοδοτούνται’ τι σημαίνει πλειοδοτούνται; Όταν μια ξένη παραγωγή θέλει να γυριστεί σε μια χώρα, εμφανίζονται άλλες χώρες προσφέροντας ανταποδοτικά οφέλη, προκειμένου να προσελκύσουν την παραγωγή στην χώρα τους» αναφέρει ο κ. Γιαννόπουλος και συνεχίζει «υπάρχουν 4 βασικά στοιχεία, σ’ ότι αφορά τις ξένες παραγωγές»:
1.Το λογιστικό’ αν για παράδειγμα, μια ταινία, θα ξοδέψει 1.000 ευρώ σε μια χώρα, το 50% των χρημάτων το εισπράττει το κράτος, με τη μορφή φόρων και ασφαλιστικών εισφορών. Αυτά τα εισπράττει απ’ όσους εμπλέκονται στην παραγωγή, τους εργαζόμενους, τους ξενοδόχους, τους εστιάτορες κτλ. Επομένως, μπορεί, να δώσει το 20% – 30% στην παραγωγή, εν είδη παροχών, τα 250 ευρώ δηλαδή σε ξενοδοχεία, μεταφορές κτλ., και να υπάρχει λιγότερη γραφειοκρατία για τη δουλειά. Τα χρήματα μιας κινηματογραφικής παραγωγής πέφτουν πολύ γρήγορα στην αγορά, το πολύ σε 2-3 μήνες, maximum είναι οι 6 μήνες, και αυτό είναι μια τονωτική ένεση στην οικονομία του τόπου’ και το κράτος έχει κέρδος. Αυτά τα ανταποδοτικά οφέλη, είναι μια μορφή επένδυσης.
2.Εάν ο ΕΟΤ θέλει να διαφημίσει μια περιοχή, θα ξοδέψει πολλά χρήματα, για μικρό χρονικό διάστημα. Οι διαφημίσεις έχουν μικρή ανταπόκριση, διότι οι θεατές ξέρουν ότι στη διαφήμιση εξωραΐζεται η πραγματικότητα. Βεβαίως, υπάρχει μια ανταπόδοση, ωστόσο είναι χαμηλή.
Όταν έρχεται μια ταινία στην Ελλάδα, η φυσική ομορφιά γίνεται μυθοπλασία, όπου μυθοπλασία σημαίνει life style. Μπαίνει το ανθρώπινο στοιχείο, η πραγματικότητα, και οι θεατές είναι πιο ευάλωτοι σ’ αυτού του είδους την προβολή. Δεν φαίνεται ως διαφήμιση, φαίνεται ως κομμάτι της ιστορίας, που έχει μια ανθρώπινη περιπέτεια. Η προβολή της ταινίας, δεν έχει περιορισμό, παίζεται, το ελληνικό κράτος δεν πληρώνει ούτε ευρώ, και η ανταπόκριση του κοινού στον τόπο είναι άμεση και μεγάλη!
3.Η Ελλάδα έχει πολλά φυσικά πλεονεκτήματα, έχει εναλλαγή τοπίου με πολύ μικρή μετακίνηση, έχει 9 μήνες το χρόνο, κατά μέσο όρο, καλό καιρό, έχει θάλασσες, έχει αρχαιότητες.
Όταν αρχίζει μια δραστηριότητα, όπως για παράδειγμα στη Μάλτα, όπου το target group της Μάλτας είναι οι ξένες παραγωγές, εμφανίζονται πρόθυμοι επενδυτές. Επενδυτές στην αναψυχή, στις μεταφορές, και όχι μόνο στον κινηματογράφο. Πρόκειται για έναν κύκλο που το ένα φέρει το άλλο.
4.«Αφορά μόνο τους κινηματογραφιστές. Με τις ξένες παραγωγές, κερδίζουμε σε τεχνογνωσία’ δεν μπορούμε να κάνουμε τις ταινίες που κάνουν στο Χόλυγουντ, μαθαίνουμε δουλεύοντας μαζί τους, και όσο καλύτεροι γινόμαστε εμείς, τόσο περισσότερο οι ξένοι θέλουν να έρθουν να δουλέψουν μαζί μας» συμπληρώνει ο Νίκος Γιαννόπουλος.
Οι εργασίες του 15ου ΥΠΕΡΙΑ και του 8ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Αμοργού πραγματοποιήθηκαν 26 – 29 Οκτωβρίου, στο ξενοδοχείο «Aegialis Hotel & Spa» στην Αιγιάλη Αμοργού.
Tips
-Την τελευταία ημέρα του 15ου συνεδρίου ΥΠΕΡΙΑ και των απονομών των νικητών του 8ου διεθνούς φεστιβάλ ταινιών Αμοργού, ο Νίκος Γιαννόπουλος τιμήθηκε από τον δήμαρχο Αμοργού, Νικόλαο Φωστιέρη, για την προσφορά του στο νησί, μέσα από την ταινία «Απέραντο Γαλάζιο».
-Ο κ. Γιαννόπουλος ευχαρίστησε τον πρόεδρο του 15ου συνεδρίου ΥΠΕΡΙΑ και του 8ου διεθνούς φεστιβάλ ταινιών Αμοργού, Αντώνη Κιούκα, και την πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών Θολαρίων Αμοργού και ‘ψυχή’ του συνεδρίου Ειρήνη Γιαννακοπούλου για την πρόσκληση που του έκαναν, να συμμετέχει στο φετινό συνέδριο και φεστιβάλ.
«Από το 1987 που γυρίσαμε το ‘Απέραντο Γαλάζιο’ στην Αμοργό, είναι η πρώτη φορά που έρχομαι πάλι. Και ο λόγος, είναι, ότι λίγες μέρες πριν φύγουμε για Ίο, έγινε ένα ατύχημα πολύ δυσάρεστο. Γι’ αυτό ευχαριστώ τον κ. Κιούκα και την κα. Γιαννακοπούλου για την πρόσκληση’ μου έδωσαν την ευκαιρία να αντιμετωπίσω τους προσωπικούς μου δαίμονες, 30 χρόνια μετά» είπε, με δόση συγκίνησης στην ομιλία του για το «Απέραντο Γαλάζιο» ο Νίκος Γιαννόπουλος.
-Οι σκηνές από το «Απέραντο Γαλάζιο» στην Αμοργό γυρίστηκαν στα νερά της Αγίας Άννας, γύρω από το ομώνυμο εκκλησάκι, που βρίσκεται κάτω από το επιβλητικό μοναστήρι της Παναγίας Χοζοβιώτισσας.
