Καστανόξανθη, πρασινομάτα η ταξιδιωτική μας συντάκτρια για σήμερα -και τραγουδιάρα- καταθέτει στο debbiestravel.gr την δική της εμπειρία σχετικά με το πώς βιώνει τον εγκλεισμό, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.
«Η γλυκά βασανιστική προσμονή…»
«Το ταξίδι για μένα είναι ισοδύναμο με την αναζήτηση της ευτυχίας. Είναι η ανάπαυλα από το τρέχον, η απόδραση από την καθημερινότητα, μια ευκαιρία ικανοποίησης της περιέργειάς μου και της ανάγκης μου για δράση, κάτι σαν ένα μικρό project.
Λατρεύω όλη τη διαδικασία’ από την προετοιμασία, την επιλογή του προορισμού, τα κανονίσματα, την αναζήτηση για φτηνότερα εισιτήρια, τις κρατήσεις.
Με το που το ταξίδι μπαίνει σε τροχιά, έρχεται η γλυκά βασανιστική προσμονή. Και να ΄σου οι αναζητήσεις και οι λίστες με τα must see αξιοθέατα, τα μουσεία, τις off the beaten track γειτονιές, τα εστιατόρια, τα μπαρ του πολυπόθητου προορισμού.
Τι καιρό θα κάνει;
Μία μέρα πριν, καιρός για το τσεκάρισμα του καιρού. Καθοριστικός παράγοντας για την προετοιμασία της βαλίτσας.
Θα πάρω αντιηλιακά ή κασκόλ;/Φόρτισα τις μπαταρίες της κάμερας;/Θα χρειαστώ ψηλοτάκουνα ή αθλητικά μόνο;
Ευτυχώς, η τέχνη του ταξιδιού που από καιρό σμιλεύεται, από άγαρμπο ταξιδιώτη σε έχει μεταμορφώσει σε εξπέρ που χωρά τα πάντα σε μια ταπεινή cabin case.
Αυτό ήταν, από τη στιγμή που φτάνεις στο λιμάνι ή στο αεροδρόμιο, ο χρόνος αποκτά άλλη δυναμική. Το ταξίδι γίνεται ο μεγενθυντής του χρόνου. Πόσες μέρες πριν ήμασταν στην Αθήνα/ Μόνο δύο, με δουλεύεις; Λατρεμένο εφέ!
Περιήγηση μέσω βίντεο
Ολη αυτή η διαδικασία, δεν υφίσταται αυτή την εποχή. ΟΚ, αν δεν αντέχεις, μπορείς να περιηγηθείς σε όλο τον πλανήτη, με τα βίντεο ταξιδιωτικών σάιτ όπως το Expedia ή το Lonely Planet, από το Σάο Πάολο ως το Σύδνεϋ.
Να ξεναγηθείς στα καλύτερα μουσεία του κόσμου, να παρακολουθήσεις όπερα από παράσταση του MET και να παραγγείλεις on line σουβενίρ από τα gift shops των μουσείων. Θα γεμίσεις εικόνες, αλλά τι γίνεται με τις οσμές, τις γεύσεις και τις απρόσμενες συναντήσεις με τους ανθρώπους;
Στο Μαρακές, στη Φλωρεντία και στην Μπανγκόγκ
Το διάστημα που μένω ήσυχη, στο σπίτι, ταξιδεύω με τη μαγειρική μου: το μαροκάνικο κους-κους με τα αρώματα που σε στέλνουν στα δαιδαλώδη σουκ της Μεδίνας του Μαρακές, το σπαγγέτι με πέστο που θα μπορούσε με λίγη φαντασία να σου έχουν σερβίρει σε κάποια τρατορία στη Φλωρεντία, τα νουντλς με γαρίδες που έχουν κάτι από το street food στις αγορές της Μπανγκόγκ.
Μέχρι να διασχίσουμε ξανά κάποια έρημο, μέχρι να βαδίσουμε σε κάποιο παγετώνα, μέχρι να πάρουμε ξανά τους δρόμους, ας λάβουμε υπ’ όψιν μας, αυτά που ήδη έχουμε.
Αυτά που κερδίσαμε από την περίοδο που τα αεροπλάνα καθηλώθηκαν στο έδαφος, που τα πλοία έδεσαν στα λιμάνια, τα αυτοκίνητα τράβηξαν χειρόφρενο, (τρένα δεν είχαμε ποτέ ανταγωνιστικά στην Ελλάδα).
“Ανοίγουμε όσο κλεινόμαστε και κλεινόμαστε όσο ανοίγουμε προς τα έξω”. Ας κάνουμε, λοιπόν, το ταξίδι προς τα μέσα. Έτσι, στο επόμενο ταξίδι προς τα έξω, να είμαστε αναγεννημένοι, πιο συνειδητοποιημένοι και ορατοί από ποτέ, έτοιμοι για νέες εμπειρίες. ».
Χρύσα Κακιώρη (chryssakak@yahoo.gr)
