Αυτόπτης μάρτυρας
ΝΤ.Χ.
Δυο πολύ καλές φίλες μου ζήτησαν να τις προτείνω έναν προορισμό με οδική πρόσβαση και παράλληλα να τις βρω κάποιο κατάλυμα, κοντά στη θάλασσα, οικονομικό για τις ημέρες του… Δεκαπενταύγουστου.
Και μόνο που σκεφτόμουν αυτές τις συγκεκριμένες ημέρες, της συγκεκριμένης εβδομάδας του Δεκαπενταύγουστου, τότε που θέλει ΟΛΟΣ ο κόσμος να βρίσκεται εκτός των μεγάλων πόλεων, και μακριά από την ρουτίνα, μου ερχόταν πονοκέφαλος.
Σκέφτηκα, ένα μέρος, κάπου στην Ελλάδα, έναν τόπο που συνδυάζει τη θάλασσα και το βουνό, τόσο αρμονικά, τόσο όμορφα και τόσο απλά!
Ένα μέρος με οδική πρόσβαση, και με εναλλαγές τοπίων’ ταξίδι στην Εθνική οδό, δηλαδή σε ασφαλή δρόμο, πληρώνοντας ωστόσο το ανάλογο αντίτιμο στα διόδια για την ασφαλή και γρήγορη οδήγηση, και στη συνέχεια μια πανέμορφη διαδρομή πλάι στη θάλασσα, διασχίζοντας γραφικούς οικισμούς και απολαμβάνοντας όμορφα τοπία, ελληνικά τοπία, που ξεχείλιζαν από ελαιόδεντρα από τη μια και γαλάζιο από την άλλη!
Μάλιστα, η πρόσφατη τοποθέτηση του ηλεκτρονικού πομποδέκτη στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου, γλίτωσε την παρέα από την αναμονή στη διέλευση των σταθμών διοδίων, αποφεύγοντας εκνευρισμούς, αναζήτηση χρημάτων/καρτών για την πληρωμή κτλ.
Ήρεμα εν μέσω υψηλότατης σεζόν
Και να το μέρος, όπου για αυτές τις ημέρες της υψηλότατης περιόδου, βρέθηκε δωμάτιο, το οποίο κλείστηκε την τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου.
Σε δωμάτια, που η υπογράφουσα τα έχει επισκεφτεί και στο παρελθόν, τουλάχιστον δυο με τρεις φορές, και όπου η ιδιοκτήτρια, η κυρία Κατίνα, την θυμήθηκε, και της μίλησε ευγενέστατα, με χαρά και με αγάπη!
«Έχω, κορίτσι μου» είπε, «να μου πείτε όμως, συγκεκριμένα, πόσο θα καθίσετε, γιατί μου τα ζητάνε συνέχεια».
«Ναι, βεβαίως, από την τάδε του μήνα μέχρι και την χ ημερομηνία, κυρία Κατίνα» της απάντησα, παίρνοντας ταυτόχρονα την απόφαση να συμμετέχω και εγώ στην αυγουστιάτικη απόδραση.
Το κόστος για την ενοικίαση του δωματίου ήταν η απόλυτη σχέση ποιότητας – τιμής, με την ποιότητα να υπερτερεί!
Ένα δωμάτιο με θέα κήπο και θάλασσα, ένα μονοπάτι που οδηγούσε στην μεγάλη παραλία με την άμμο και τα βοτσαλάκια της, το άγριο τοπίο από τη μια, το ήρεμο και καταπράσινο από την άλλη. Τα βράχια, τα γαλάζια νερά, το κυματάκι, ο ήλιος, το φως, το ελληνικό φως! Απλά πράγματα, μα τόσο αναζωογονητικά!!
Ζαρζαβάτια από τον κήπο
Παρθένο ελαιόλαδο έχει στο κουζινάκι του δωματίου μαζί με όλα τα απαραίτητα, σκεύη και μπαχαρικά, για να φτιάξει κανείς ένα γεύμα, από ένα τηγανιτό αυγό μέχρι μια μακαρονάδα και ό,τι άλλο λαχταρίσει.
«Σας αφήνω ντομάτες και αγγουράκια από τον κήπο, να κάνετε μια ωραία σαλάτα» μας έλεγε η κυρά Κατίνα.
Ντομάτα που μοσχοβολούσε, κατακόκκινη, και αγγουράκια που κι αυτά μοσχοβολούσαν! Μα τι νόστιμη, καλοκαιρινή σαλάτα…
Επαναλαμβανόμενοι πελάτες
Οι πελάτες της κυρίας Κατίνας είναι από Ελλάδα και εξωτερικό, επαναλαμβανόμενοι, που επιλέγουν το συγκεκριμένο μέρος, το συγκεκριμένο κατάλυμα ξανά και ξανά και ξανά.
Οι Πολωνοί έρχονται για πάνω από 20 χρόνια, ερχόντουσαν με τα παιδιά τους, τώρα έρχονται μόνοι τους, να ξεκουραστούν, να απολαύσουν, μου έλεγε.
Είχαν κρεμασμένα και φωτάκια στο μπαλκόνι τους, γιατί τους αρέσουν. Όταν όμως έφυγαν, οι ιδιοκτήτες του καταλύματος τα ξεκρέμασαν, για να τους τα τοποθετήσουν, την επόμενη φορά που θα τους επισκεφτούν. Έτσι κάνουν, έχουν μάθει πλέον τα χούγια του κάθε πελάτη τους.
Οι Έλληνες, είτε από Αθήνα είτε από Θεσσαλονίκη, είτε από άλλα μέρη της Ελλάδας, τους προτιμούν, γιατί και για αυτούς, έχουν πάντα κάτι να δώσουν και να προσφέρουν με αγάπη η κυρία Κατίνα και ο κύριος Γιάννης.
Τους δίνουν την ψησταριά και ψήνουν, πως αρέσκονται μ’ αυτά οι Έλληνες, κάνουν και οικονομία στο φαγητό, περνάνε και ωραία, δίχως φασαρία όμως’ γιατί το μέρος, αποπνέει ηρεμία και ο άγραφος νόμος λέει «να σέβεστε τους γείτονές σας, που έχουν επιλέξει το συγκεκριμένο μέρος για να ηρεμήσουν, να ξεκουραστούν, να απολαύσουν».
Είναι και τα ποδήλατα των παιδιών, των εγγονών τους, που αν τα ζητήσεις για μια σύντομη βόλτα, με χαρά σου τα δανείζουν τα παιδιά. Και εσύ, βεβαίως, τα ευχαριστείς, κερνώντας τα και κάνα παγωτό! Αυτά, να δεις χαρά μετά!
Οι Γερμανοί, κι αυτοί, έρχονται και ξανάρχονται’ έχουν βρει τον παράδεισό τους εκεί!
Η ώρα της αναχώρησης
Κάθε μέρα, μια υπέροχη ανατολή αναδυόταν από τη θάλασσα, και κάθε μέρα ανταλλάσαμε μια αληθινή «καλημέρα» με χαμόγελο και χαρά! Οι γείτονες, οι ιδιοκτήτες, ο κόσμος που συναντούσες στο μονοπάτι για τη θάλασσα, στο δρομάκι για την ταβέρνα.
Και όταν ήρθε η ώρα της αναχώρησης και της επιστροφής στη σκληρή καθημερινότητα, η ζεστασιά, η ευχαρίστηση, το χαμόγελο στα χείλη και η χαρά στα μάτια περισσεύανε.
«Ευχαριστώ πολύ, πάρα πολύ, Κατερίνα» έλεγε, ξανά και ξανά, η Πολωνή σε σπαστά ελληνικά.
Αγκαλιές και φιλιά, και φέτος, δεν υπήρχαν, λόγω κορωνοϊού, από μακριά, έστω!
«Ευχαριστούμε πολύ, κυρία Κατίνα, να είμαστε καλά, να ανταμώσουμε και του χρόνου» της είπαμε, φεύγοντας. «Να είμαστε καλά, και όποτε μπορείτε, εμείς εδώ θα είμαστε» και μας έδωσε και ένα μπουκάλι δικό τους ελαιόλαδο.
Δάκρυσα, δάκρυσε, ήταν στον κήπο τους και μας ξεπροβόδιζε, μας αποχαιρετούσε, όπως έκανε και η δική μας γιαγιά, κάποτε, στα παιδικά μας, αγνά μας χρόνια…
Κρατάω σφιχτά μέσα μου, αυτήν την αυθεντική, την ελληνική, μοναδική φιλοξενία’ τη φιλοξενία της κυρά Κατίνας και του κυρ Γιάννη, κάπου στην Ελλάδα του 2021!!
