Σκηνικό που σε καθηλώνει! Σκηνικό που σε κάνει να πεις «wow!». Σκηνικό για ατελείωτες φωτογραφίες, για βίντεο, για να το ζωγραφίσεις. Αλλά, δυστυχώς, μέχρι εκεί…
Της Ντέπυς Χιωτοπούλου (hiotopoulou@gmail.com)
Μάιος 2024, βρισκόμαστε στο σύμπλεγμα των Δωδεκανήσων. Μόλις δώδεκα (12) ναυτικά μίλια βορειοδυτικά της Ρόδου, βρίσκεται η Σύμη, όγδοο σε μέγεθος νησί της Δωδεκανήσου.
Τα δρομολόγια από Ρόδο – το μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος με διεθνές αεροδρόμιο- προς τη Σύμη, καθημερινά και πολλά. Αναφερόμαστε στους μήνες που ‘ανοίγει’ η τουριστική σεζόν, και δη τους καλοκαιρινούς μήνες.
Τιμές ανάλογα με τον χρόνο του ταξιδιού, και τον τύπο του πλοίου (ταχύπλοο, καταμαράν, συμβατικό πλοίο κλπ.). Είναι λίγο και τι ώρα βολεύει τον καθένα, τι αναζητά. Δηλαδή, θέλει να πάει αυθημερόν, θέλει να συμμετέχει σε αυθημερόν τουριστική βόλτα με τα πλοιάρια που αναχωρούν από το Μανδράκι της Ρόδου; Ανάλογα λοιπόν την επιλογή του πλοίου και της ώρας προσέγγισης στο νησί, είναι και το σημείο αναχώρησης από Ρόδο και κατ’ επέκταση και του σημείου άφιξης στη Σύμη.
Ταξιδέψαμε με καταμαράν
Τουλάχιστον 7-8 διαφορετικές επιλογές είχε στο Ρόδος – Σύμη – Ρόδος, την ημέρα που θέλαμε να ταξιδέψουμε. Επιλέξαμε ένα καταμαράν, όπου σε 1 ώρα θα έφτανε στο νησί. Η επιλογή μας ήταν, εξ αρχής, να διανυχτερεύσουμε στο νησί.
Γεμάτο το σκάφος, όλοι αλλοδαποί τουρίστες. Ελληνικά δεν ακούσαμε, πέρα από τους εργαζόμενους.
Έδεσε από τη μεριά του Ρολογιού, στη Σύμη. Αποβίβαση, τι σκηνικό, πανέμορφο, ακόμη και με συννεφιασμένο ουρανό και ένα φως, που αν μη τι άλλο, δεν βοηθούσε καθόλου στη φωτογραφία.
Αναζήτηση καταλύματος
Η έρευνα για διαμονή είχε ξεκινήσει πριν την απόβαση στο νησί. Μέσω ηλεκτρονικών πλατφορμών, για μια πρώτη ιδέα περί τιμών και τα σχετικά. Πήραμε κάνα δυο τηλέφωνα, δίχως επιτυχία. Κάτι στα 50 ευρώ, δίχως μπαλκόνι, ημιυπόγεια κλπ.
«Κάνα δωμάτιο εδώ γύρω;» ρωτήσαμε. «Για πόσες μέρες;» μας ρωτάει ένας τύπος χαλαρός που κάθεται σε μια καφετέρια στο Γυαλό. «Για μια ή δυο, και παρακαλώ πείτε μου το κόστος» απαντήσαμε.
«Για μια νύχτα 60 ευρώ, για δυο από 55 ευρώ» απαντά. «Βρε παιδιά, Μάιος μήνας, ένα απλό δωμάτιο, 60 ευρώ;». «100 κάνουν» η απάντηση.
Με τα χίλια ζόρια, έστειλε την υπάλληλο από το καφέ να μας δείξει το δωμάτιο, το οποίο ήταν ένα βήμα πιο πάνω από το σημείο του διαλόγου. Με τα χίλια ζόρια, η υπάλληλος μας έδειξε το δωμάτιο, το οποίο βεβαίως ήταν βραχυχρόνιας μίσθωσης. Τους απορρίψαμε!
Ρωτώντας αλλού, μας είπαν και για τα δωμάτια της κυρίας Μαρίας. Ήταν το πρακτορείο όπου, όπως διαπιστώσαμε, είναι της ίδιας επιχείρησης. Τα βρήκαμε τα δωμάτια. ‘Hotel’ τα ονομάζουν, όχι hotel, συγγνώμη, αλλά ενοικιαζόμενα δωμάτια, και μάλιστα, Αξιοπρεπέστατα!!! Για να τα λέμε όλα, και όπως ακριβώς έχουν τα πράγματα.
«Σαράντα ευρώ για ένα βράδυ, 75 για δυο» μας είπε, μετά από απανωτές ερωτήσεις για το πόσο κοστίζει η βραδιά. Δίχως απόδειξη!
«Δίπλα τα δίνουν 100» μας είπε… Ανόμοιες συγκρίσεις, σκέφτηκα για άλλη μια φορά…
Τελικά, ναι, επιλέξαμε, τα δωμάτια της κυρίας Μαρίας, σε ένα πολύ βολικό σημείο στον Γιαλό.
Μια βουτιά
Δεν υπήρχε χρόνος για παραλίες εκτός Γιαλού. Η πιο κοντινή, η παραλία ΝΟΣ, στην άλλη άκρη, πίσω από το Ρολόι. Μια όμορφη βόλτα, κατά μήκος του Γιαλού, με τις ταβερνούλες του, τα μαγαζάκια, τα καφέ. Μα, πόσο όμορφα..!
Μια σύντομη βουτιά στην παραλία ΝΟΣ, σε ένα όμορφο σημείο, αλλά μη φανταστείτε καμιά παραλία τίποτα το συγκλονιστικό. Απλά, για μια γρήγορη δροσιστική βουτιά.
Στο καρνάγιο
Επιστρέφοντας από την παραλία, περάσαμε και από το καρνάγιο του Γιαλιού. Ένας καραβομαραγκός στο εργαστήριο του. Στάση, «καλησπέρα, μπορώ να σας βγάλω μια φωτογραφία;» τον ρωτήσαμε. Απάντηση, μέσα από τα δόντια του, του στυλ, ‘άντε βγάλε μια φωτογραφία, να ξεμπερδεύουμε’.
Ο καραβομαραγκός έφτιαχνε ξύλινα διακοσμητικά καράβια, τα οποία όταν θελήσαμε να μάθουμε περισσότερες πληροφορίες, και με πραγματικό, κατά βάθος, ενδιαφέρον, να αγοράσουμε, μόνο που δεν μας έβρισε. Με απλά λόγια, αγενής. …
Στο εστιατόριο
Απόγευμα, βόλτα στο Γιαλό, και ανέβασμα της Καλής Στράτας που ενώνει το λιμάνι με το Χωριό. Πεντακόσια φαρδιά σκαλοπάτια, διάβασα ότι συνδέουν τα δυο σημεία, και κατά τη διάρκεια της διαδρομής βλέπει κανείς παλιά νεοκλασικά σπίτια, όπου τα περισσότερα είναι εγκαταλειμμένα ενώ αρκετά λειτουργούν ως ξενώνες και καταλύματα βραχυχρόνιας μίσθωσης.
Ένα χαμόγελο από μια ταβέρνα, πριν ξεκινήσουμε τον ανήφορο, με κάποιο τρόπο, μας… κέρδισε. Εκεί, όπου και καθίσαμε για φαγητό. Μια λίγο ‘μίζερη’ μπριζόλα με επτά – οκτώ τηγανιτές πατάτες γαρνιτούρα, στην κυριολεξία (12 ευρώ). Όλα καλά.
«Είμαι από το πρωί, και δεν συνάντησα ούτε έναν ευγενικό άνθρωπο, με ένα χαμόγελο, μια ευγενική συμπεριφορά» είπα στην χαμογελαστή κοπέλα του εστιατορίου. «Ναι, η αλήθεια είναι ότι… υπάρχει… θέμα» προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Στο λιμάνι
Ξημέρωσε η άλλη μέρα. Η σύνδεση στο διαδίκτυο ήταν ανεπαρκής. Δουλειά δεν μπορούσε να γίνει. Ψηφιακός νομάς (digital nomad) σου λένε μετά…
«Ποιο το πρώτο πλοίο που έρχεται στο νησί, και που πάει, εκτός της Ρόδου; ήταν μια πρώτη σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου.
Το πλοίο έφευγε από το νέο λιμάνι της Σύμης, δηλαδή ακριβώς από το άλλο άκρο, όπου και είχαμε αποβιβαστεί με το καταμαράν. Ευτυχώς, μέναμε στο μέσο του Γιαλού, οπότε η διαδρομή ήταν υποφερτή με τα πόδια.
«Θα φτάσει το πλοίο στην ώρα του;» ρώτησα τον κύριο του Λιμενικού που βρισκόταν εκεί. «Ναι, φτάνει στην ώρα του. Πρώτη φορά συμβαίνει αυτό» απάντησε εννοώντας για το συγκεκριμένο πλοίο.
«Είναι γιατί φεύγω εγώ» απάντησα, και στην ερώτησή του, «τι εννοείτε;», απλά του εξήγησα, τι ήταν για εμένα η Σύμη.
Γιατί άψυχη;
Τι ήταν η Σύμη; Η Σύμη, όπως έγραψα και στην πρόλογο, είναι ένα πανέμορφο μέρος, που κυριολεκτικά, ΔΕΝ χορταίνεις να το βλέπεις. Εκείνος ο Γιαλός, χτισμένος αμφιθεατρικά, με τα πολύχρωμα διώροφα σπίτια, τα αρχοντικά, δεν ξέρεις προς τα που να κοιτάξεις.
Να βγάλεις φωτογραφίες και από εδώ, και από εκεί, και εδώ και εκεί. Μοναδικό σκηνικό, αξεπέραστο!!! Γράφω και έχω τις εικόνες στα μάτια μου!
Τι ήταν η Σύμη για εμένα; Σίγουρα, ΔΕΝ ήταν η ακρίβεια’ ακριβά πλέον είναι παντού.
Ήταν ένα πανέμορφο μέρος, ένα εκπληκτικό σκηνικό, αλλά δυστυχώς… ΔΙΧΩΣ ΨΥΧΗ!
«Δεν είναι όλοι έτσι» μου είπε κάποιος, προσθέτοντας «ντρέπομαι…».
Σαφώς και υπάρχουν οι εξαιρέσεις.
Τι είναι ο τουρισμός;
Τουρισμός, και δη, ελληνικός τουρισμός για εμένα, είναι ‘Χαμόγελο’, ‘Ευγένεια’, ‘Ζεστασιά’.
Τουρισμός όμως για εσάς είναι ‘Money, money, money’….
Υ.Γ. Συνειδητά, ΔΕΝ επισυνάπτουμε φωτογραφίες με λεπτομέρειες στο κείμενο, παρά 2-3 γενικές, με το πανέμορφο -κυριολεκτικά- σκηνικό. Που το βλέπεις, και… ταξιδεύεις!
*Οι αναγραφόμενες τιμές αφορούν ένα άτομο.
