Το καράβι «πιάνει» στο λιμάνι του Αϊ Νικόλα στις τέσσερις παρά τέταρτο τα ξημερώματα. Λίγα φώτα στο λιμάνι, λίγα και στη Χώρα, μέχρι να ξημερώσει και να «λουστεί» ο τόπος στο κυκλαδίτικο, αιγαιοπελαγίτικο φως!
Ησυχος τόπος, μικρός, φιλόξενος, τόσος όσος! Παραλίες παρθένες, μονοπάτια που οδηγούν σ’ αυτές και φτάνοντας απολαμβάνεις αναζωογονητικές βουτιές στα δροσερά γαλαζοπράσινα νερά.
Ενας οικισμός – αυτός της Χώρας- με τα απαραίτητα: δυο μάρκετ, ένας φούρνος, δυο ψητοπωλεία, ταβερνάκια και μεζεδοπωλεία, καφέ, κάνα δυο μπαράκια, δυο τρία μαγαζάκια με σουβενίρ, δυο γραφεία με ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα και μηχανάκια. Και βεβαίως, καταλύματα για τη διαμονή μας (το καλύτερο «μπαλκόνι» η Villa Kalamiotissa).
Αυτή είναι η Χώρα της Ανάφης, χτισμένη στα ερείπια του βενετσιάνικου κάστρου, με το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, και την πανοραμική θέα στον ολόλευκο οικισμό με τα ασβεστωμένα του δρομάκια, στα σπίτια με τους θόλους και τις αυλές γεμάτες λουλούδια.
Η Ανάφη, που σύμφωνα με τη μυθολογία, αναδύθηκε από τη θάλασσα με διαταγή του Απόλλωνα, όταν οι Αργοναύτες κινδύνευαν ταξιδεύοντας στο Αιγαίο πέλαγος.
Οσο για τις παραλίες της, είναι παρθένες, άλλες με ίσκιο τα αρμυρίκια και άλλες δίχως ίσκιο’ ίσως από τα βράχια κάποιες ώρες της ημέρας. Το Κλεισίδι με δυο ταβερνάκια και από μονοπάτι, ύστερα από δέκα περίπου λεπτά φτάνεις στο Κατσούνι (κατασκηνώνουν ενώ το προτιμούν και οι γυμνιστές), ενώ η διπλανή παραλία είναι η Φλαμουρού.
Ο Μικρός Ρούκουνας με σπίτι πάνω στο γιαλό και ακριβώς δίπλα ο δημοφιλής Μεγάλος Ρούκουνας με ελεύθερους κατασκηνωτές και με τον άγραφο νόμο «δεξιά οι γυμνιστές αριστερά οι μη» (λειτουργεί ταβέρνα ενώ μεταξύ Μικρού και Μεγάλου Ρούκουνα στο ύψος της «βίλας του γιατρού» υπάρχει επίσης ταβέρνα). Πιο κάτω ο Μέγα Ποταμός και από μονοπάτι ο Μικρός. Οι Αγιοι Ανάργυροι με το ομώνυμο ξωκλήσι και πιο κάτω οι Πρασιές, πριν τη μονή της Ζωοδόχου Πηγής (από κει ξεκινάει και το μονοπάτι για την παλιά μονή στην κορυφή του Κάλαμου). Δυτικά του νησιού είναι η Καμένη Λαγκάδα (με νεοσύστατη ταβέρνα) και πιο κάτω η Βάγια. Οι συγκεκριμένες παραλίες έχουν πέτρες, μέσα και έξω από τη θάλασσα.
Το νησί διαθέτει μονοπάτια για πεζοπορία που οδηγούν στις παραλίες αλλά και σε σημεία ιστορικής – πολιτιστικής ή περιβαλλοντικής σημασίας.
Σ’ ότι αφορά την ανάβαση στον Κάλαμο – τον πανύψηλο βράχο απρόσιτο από τη θάλασσα και δυσπρόσιτο από την ξηρά- και την παλιά μονή της Καλαμιώτισσας σε υψόμετρο 460 μ., είναι εμπειρία που αξίζει να επιχειρήσετε!
Μια ώρα ανάβαση και ένα τέταρτο να υπολογίζετε μέχρι την κορυφή και άλλο τόσο για την κατάβαση. Πολλοί συνηθίζουν να ανεβαίνουν σούρουπο και να διανυχτερεύουν εκεί πάνω, με sleeping bag, για να απολαύσουν την ανατολή.
Αυτό το θέαμα, το άφησα για την επόμενη φορά’ γιατί, δε λένε, πάντα να αφήνεις κάτι για την επομένη;…!
